ကျွန်မရဲ့ ပထမဆုံး ခံစားချက်ကတော့ မဂ္ဂဇင်းမျက်နှာဖုံးမှာ သူမကို မြင်ဖူးပါသလား။ သူမသည် အလှတစ်ခုဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် သူမရဲ့ အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပြီး သူမရဲ့ လှပတဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေ အောက်မှာ ပေါ်လာတော့ သူမရဲ့ မျက်နှာကို ဘယ်တော့မှ မကြည့်တော့ပါဘူး။ ကောင်လေးက သူ့ဖင်ကို သူ့ဒစ်သီးတွေကို ကပ်နေတော့ သူ့ရင်သားတွေကို ငါမခွာနိုင်တော့ဘူး- ယိမ်းနွဲ့နေသလို ညှို့ယူနေတယ်။ အထူးသဖြင့် အသံထွက်သည့်အခါတွင်လည်း ချစ်စရာကောင်းသည်။
တက္ကစီယာဉ်မောင်းက တကယ်ကံကောင်းတယ်၊ လူတိုင်းက ဒီလိုကံကောင်းတဲ့ ဖောက်သည်ကို မရကြပါဘူး။ ပြီးတော့ ဒီဖောက်သည်က သူနဲ့ စိတ်အားထက်သန်စွာ လိင်ဆက်ဆံပုံ၊ မြင်သာမြင်သာအောင်ပါပဲ။ ညည်းညူရင်း၊ သဘာဝကျကျနဲ့ စိတ်အားထက်သန်စွာနဲ့ ဒါက ညစ်ညမ်းရုပ်ရှင်မဟုတ်ပေမယ့် ပုံမှန်ဗီဒီယိုမှတ်တမ်းမှာ ရိုက်ကူးထားတဲ့ အလုပ်ကြိုးစားတဲ့ တက္ကစီယာဉ်မောင်းတစ်ယောက်ရဲ့ တကယ့်ဘဝဖြစ်ရပ်မှန်လို့ မထင်မှတ်ဘဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဖမ်းစားမိပါတော့တယ်။
သူ့အစ်ကိုက သူ့ညီမကို သူ့အပေါက်တွေအကုန်လုံးမှာ စုတ်သတ်ပစ်လိုက်တယ်။ သူမသည် သူ့ကြက်မှ ညည်းညူရင်း သူ့ကိုယ်သူ အရည်ကျဲသွားသည် ။